BARTIN’de, Türkiye Taşkömürü Kurumu Amasra Organizasyon Müdürlüğü’hangi ilgili ocaktaki grizu faciasında yaşamını yitiren Öner Kader’ın (38) babası emekli madenci İsmail Talih (66), 1992 yılındaki grizu kazasını hatırlatarak, 30 yıl evvel ego yaşadım, şimdi oğlum yaşadı ama gitti. Bu dağ çok ağırlık dedi.
Amasra’de 14 Ilk Teşrin günü meydana mevrut eroin ocağındaki patlamada yaşamını yitiren 41 kişiden, 13 almanak madenci, 2 bala babası Öner Baht’ın cenazesi, esbak çağ memleketi Karabük’ün Safranbolu ilçesi Konarı köyünde toprağa verildi. Tekaüt madenci İsmail Yıldız, 24 Ekim’üstelik 39 yaşına girecek olan oğlunun Türk bayrağına sarılı tabutu başında gözyaşı döktü. 19 yıl evvel tekaüt olan İsmail Yıldız’ın ilçenin Kaleşah Mahallesi’ndeki evine Türk bayrağı asıldı.
Amasra’bile beyaz zehir ocağında 1992 yılında yaşanan grizu kazasından iyi kurtulan İsmail Talih, faciayı televizyon izlerken öğrendiğini söyledi. Arkadaşlarının arayıp oğlunu sorduğunu tamlayan Şans, Arkadaşları bizi aradı. Ben görüşmeye başladıktan sonraları arkadaşları bana Öner’i sordu. Ego da ‘4 vardiyasına gidecekti’ dedim. Ego dahi apar topar evden çıktım, ocaklık ağzına gittim. Orada çok araştırdım. Bazı ‘çıktı’ dediler, kimisi ‘hastanede’ dedi. Ben doğrusu 2003 yılında tıpkısı madenden tekaüt oldum. Ben o madende 20 sene çalıştım. Benim zamanımda de grizu faciası oldu. 1992 yılında 00.00-08.00 vardiyasında yaşandı görüngü, 5 arkadaşımız hayatını kaybetmişti, grizu patladığı amacıyla. Ben da ocaktaydım amma o kadar keder tıpkısı patlama yaşanmadı. Kömür üretiminin yapıldığı yerde etkin arkadaşlarımız hayatını kaybetti. 1992 yılında nakıs 300 kotunda patlama oluyor, ben de artı 100 kotundaydım. Ancak tek patlama sesini duymadım dedi.
‘ÖNER’İ GÖREMEYİNCE UMUT BESLEDİK’
Oğlunu göremeyince umutlandıklarını tabir eden Kader, 30 yıl önceki ben yaşadım, demin oğlum yaşadı amma gitti. Bu keder haddinden fazla print durum. Önceki zaman yaşanan kazada, ego kuyu başına gidince madende sâdır arkadaşlarına ve başka madencilere oğlumu sorduğumda ‘İsmail Abi sen bilirsin, sen çarkıt madencisin’ dediler bana; ‘Eyvah’ dedim ben, ne olduğunu anladım amma çocuklarıma dahi söyleyemedim. Anladım herhangi bir şeyi amma hisse senedi işten geçmişti, yapacak tek özdek yoktu. Amma Öner’i görmeyince ayrımsız düş besledik. ‘Bir boşlukta kaldıysa’ dedim, ‘aralarda ara sıra bunlar oluyor’ dedim ama gene üstelik ‘bu iş tamam’ dedim. Bizimkiler serencam 14 kişinin içindeydi. Oğlum köyünü çokça severdi. Tığ da Karabük Safranbolu Konarı köyüne defnettik. Ölen madencilerimize rahmet, dertli arkadaşlarımıza acil şifalar dilerim diyerek gözyaşlarına boğuldu.
